De Rijn is honderden jaren lang onderdeel geweest van de noordgrens van het Romeinse Rijk. Ter verdediging van dit stuk LIMES waren er 18 castella en enkele mini-castella gebouwd in het 'nederlandse' deel van Germania Inferior. De verbindende weg liep door de castella heen en was over het algemeen opgebouwd uit allemaal rechte stukken weg met bij elke knik een wachttoren. Bij lange rechte stukken stond er elke halve romeinse mijl (milia passuum) een wachttoren. De weg langs de Rijn (Fl. Renus) is schematisch aangegeven op de Tabula Peutingeriana, een romeinse kaart (kopie).

de Peutinger kaart

Nadat de romeinse eenheden (auxilia) zijn teruggetrokken is het gebied lang heel dun bevolkt geweest. Veel van het door de Romeinen aangevoerde bouwmateriaal is later hergebruikt. Ook van de wegen is veel van de grind verharding verdwenen. Daar komt nog bij dat door het jaarlijks overstromen van de rivieren de resten afgedekt zijn door een laag klei of veen.

Onderzocht is of het Actueel Hoogtebestand van Nederland (AHN) voldoende meetpunten bevat om aan de hand van kleine hoogte verschillen in het landschap te kunnen zeggen waar de resten van de weg verborgen liggen. De gegevens uit de archeologische database ARCHIS zijn gebruikt om te verifieren of het spoor inderdaad de romeinse weg is. De speciaal ontwikkelde software heeft het mogelijk gemaakt om meer details zichtbaar te maken dan bij ander AHN-onderzoek: grote delen van de weg zijn zo voor het eerst zichtbaar gemaakt. In het veld zelf zijn deze hoogte verschillen zo minimaal dat ze onzichtbaar zijn.

Het spoor bij Zwammerdam is ruim 30 meter breed